Dag 2 Ho Chi Minh - tour Cu Chi tunnels

Heerlijk geslapen!! Gisteravond hadden we het nog over de terug vlucht. We zijn er inmiddels achter dat het niet klopt qua hotelovernachtingen. haha. We missen er 1. Dus vragen of we bij kunnen boeken vanmiddag.
Heerlijk ontbijt en dan naar de lobby. We gaan naar de Cu Chi tunnels. In de bus kregen we uitleg over de oorlog en over de stad.
Eerst stopten we nog bij een plek waar gehandicapten kunst maakten. Dit was wel anders dan die andere keren. Was leuk om te zien, maar of ze nou allemaal wat mankeerden....
Er was er 1 met 2 duimen. Denk dat hier de stempel gehandicapt al snel is als je anders bent. Maar goed. Ze maakten mooie dingen en kregen uitleg over hoe dat ging, het was natuurlijk 3x zo duur als ergens anders, maar sommige liepen toch weg met tassen vol.
Het was vanaf daar nog een uurtje rijden. Daar aangekomen kreeg je eerst een film te zien me uitleg en hoe het in de oorlog ging.
Daarna liet hij je de boobytraps zien. Zo simpel, maar zo pijnlijk als je er al naar keek. Ook zag je nog de kraters van de bommen. Hij legde uit hoe termietenheuvels werden gebruikt in de oorlog en hoe ze de Amerikanen slim af konden zijn. Op de achtergrond hoorde je schoten van de ak47 waar je later mee kan schieten als je wil.
Je kon ook een tunnel in. Het is 100 meter en na elke 20 meter kan je omhoog. Ik stond ervoor en kreeg het Spaans benauwd en ben weer naar boven gegaan. Lin is er door heen gelopen. De eerste 20 meter hebben ze verbreed maar daarna wordt het smaller, en dan te bedenken dat de vietcong hier doorheen moesten op hun buik zo smal was het, maar dat lukt ons niet. Lin kwam bezweet uit de tunnel. Het is daar beneden bloedheet.
Daarna kregen we een beetje thee en reepjes tapioca root (een soort aardappel) met fijngemalen noten. Dat aten ze toen in die tijd. Klinkt zo ver weg maar eigenlijk is Vietnam pas sinds 1975 oorlogsvrij. We kregen ziekenkamers te zien en hoe ze onder de grond kookten. We kwamen aan op de plek waar je kon schieten. Niemand van onze groep wilde. Het was echt een naar geluid om te horen. Komt misschien meer aan vanwege het gebied waar we staan?
Later stonden we op een plek met bladeren en liet hij een klein deksel zien die verstopt zat. Zou het nooit gevonden hebben. Een rechthoekig gat iets breder als onze heupen, kwam tevoorschijn. Een ingang naar een tunnel. Mochten er in staan. Erg smal. De tunnel was zo laag. Dat die mensen daar in durfden. Ze moesten wel maar Pfff kreeg het echt benauwd dat je daar doorheen moest, op je buik, zo laag.
Toen was het weer tijd om terug te gaan. Het klinkt raar maar was onwijs interessant om gezien te hebben. Het idee dat nog niet zo lang geleden dit nog gebeurde is wel raar.
Terug in het hotel gevraagd om een nacht bij te boeken. Helaas zitten ze vol. Dus even kijken naar iets in de buurt. Een tour geboekt voor morgen naar Mekong Delta.
We gingen op pad en liepen lekker weer de stad door.naar de Ben Thanh market. Heel veel kleine zaakjes naast elkaar in rijen. Je wordt bij elk tentje aangehouden met of je iets zoekt, of ze je kunnen helpen. Uiteindelijk worden de truitjes, sjaals en tassen bijna je neus ingeduwd. Ik vroeg naar een prijs voor schoenen. Hij zei 850.000 dong. Dat is bijna 40 euro. Ons is verteld dat als je daar iets wil kopen zeker de helft eraf te halen. Ik zette de schoenen terug en liep weg. Hij werd al gelijk de helft haha. Het was er zo druk en klein. Had even geen zin om er moeite voor te doen. Misschien van de week.
We liepen eruit want werden gek van al die spullen in je gezicht en vragen. Naar saigon square gegaan. Ook een kleding hal. Maar mensen lieten je lekker rondkijken. We kwamen daarna uit op een mail met 5 verdiepingen. Lekker geslenterd en toen was het alweer etenstijd. Het is af en toe moeilijk hier iets te vinden buiten de toeristenstraten om wat ten eten. Of het is op straat. Wat heerlijk is en super goedkoop, maar beetje airco is wel lekker. En die ienemmienie krukjes redden we niet zo lang, dus richting hotel gelopen en daar in de buurt een leuk restaurant gevonden. Allemaal locals, maar gewone stoelen en ventilatoren. Ohja, tip, mocht je ooit naar Vietnam gaan, neem een kussentje mee... je zit op houten stoelen of oeroude plastic. Na 4 weken rondreizen is een gewone stoel met een soort kussentje een luxe haha. Bij alles moeten wij al sqauten. De stoelen, de wc, ja ook die is laag en de deurknoppen. Geen idee waarom. Je situatie de hele dag met je knieën zowat bij je oren. Ik vind het hilarisch om toeristen te zien zitten. Heerlijk ongemakkelijk met die benen zowat in je nek. En dan die kleine vietnameesjes die zich op die kleine krukjes in allerlei houdingen kunnen wringen.
Nog een heerlijk mango ijsje gehaald en op naar het hotel. Klaar om te slapen, nog 1 dag een excursie en dan donderdag en vrijdag bezienswaardigheden bekijken in de stad. Welterusten